"Nga të gjithë librat e mi", ka shkruar Charles Dickens, "ky është ai që më pëlqen më shumë. Si të gjithë prindërit e zellshëm, edhe unë mbaj në thellësi të zemrës sime, vetëm një fëmijë të parapëlqyer mbi gjithë të tjerët. Ai quhet David Koperfild." Vetë Dikensi ka kaluar një fëmijëri të vështirë e të trishtë.

Gjithashtu edhe jeta e djaloshit David Koperfild nuk është aq e lehtë. I ati i vdes para se të lindë ai dhe, kur Davidi mbushi tetë vjeç, e ëma martohet përsëri. Burri i saj, zoti Mërdston, është i vrazhdë dhe mizor njësoj si e motra e tij nevrike, vajza me fytyrë e zemër guri, zonjusha Mërdston.

Ndërsa rritet, Davidi njihet me shumë njerëz të këqinj: mësues shkolle të ashpër, shokë të këqinj dhe me djallin Uriah Hip, me buzëqeshje si të gjarprit. Por në jetën e Davidit hyjnë gjithashtu edhe njerëz të tjerë. Është Pegoti, dadoja e tij e mirë dhe e dhimbsur, i ngathëti zoti Barkis, një burrë fjalëpak.

Pastaj është tezja e Davidit, e cila mundohet të tregohet e ashpër, por që ka një zemër të artë. Është Mikoberi i pafat, njëherë plot gaz e njëherë i dëshpëruar sipas rastit, gjithnjë duke pritur që diçka të kthejë për mbarë. Është Anjeza e urtë dhe e sjellë, gjithnjë mike e vërtetë dhe e mençur. Dhe pastaj është edhe Dora, vajza më e dashur që mund të keni parë, me sytë blu dhe flokët e saj të artë: e ëmbla, e bukura, mendjelehta Dora...